Rekonstrukcja więzadeł stawu kolanowego odbywa się pod kontrolą kamery i bardzo małego obiektywu, który pozwala na obserwację wnętrza stawu.
Zabieg odbywa się poprzez dwa ok. 5-8 mm nacięcia. Sprzyja to szybszemu powrotowi do zdrowia pacjenta oraz zmniejsza ryzyko zakażenia okołooperacyjnego.
Celem leczenia jest odtworzenie anatomicznej i biomechanicznej funkcji więzadła krzyżowego, a dzięki temu zapobieganie rozwojowi wczesnych zmian zwyrodnieniowych.
Uszkodzone więzadło można zastąpić przeszczepem innej tkanki pacjenta. Najczęściej stosowane są przeszczepy pochodzące z pobranych od pacjenta ścięgien zginaczy.
W rekonstrukcji stosowana jest anatomiczna technika wprowadzania i osadzania przeszczepu. Szerokie wprowadzenie techniki artroskopowej oraz współpraca z zespołem specjalistów w rehabilitacji narządu ruchu umożliwia skrócenie okresu rehabilitacji pooperacyjnej.
Wskazaniem do rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego jest odczuwalna przez pacjenta niestabilność stawu, uczucie „niepewności” i „uciekania”.
Rekonstrukcja jest jednym z głównych czynników zapobiegających powstawaniu wtórnych uszkodzeń powierzchni chrzęstnych i łąkotek kolana. Powinna zostać przeprowadzona najpóźniej 4-6 miesięcy od pierwotnego uszkodzenia.
Do przeprowadzenia operacji konieczne jest znieczulenie. Anestezjolog bada pacjenta przed znieczuleniem i wyjaśnia proponowany rodzaj znieczulenia.
Większość pacjentów przechodzi operację stawu kolanowego lub skokowego w znieczuleniu miejscowym, lędźwiowym. Znieczulenie to wybierane jest z powodu mniejszej ilości powikłań, jakie mogą wystąpić i braku przykrych efektów ubocznych znieczulenia ogólnego, takich jak nudności, wymioty, bóle gardła i krtani oraz uczucie ogólnego rozbicia. W pewnych przypadkach do zabiegu artroskopii stosuje się znieczulenie ogólne.
Po operacji kolano zaopatrzone jest w jałowy opatrunek, stabilizator a w stawie pozostaje cienka rurka (dren) odprowadzająca nadmiar krwi. Zostanie ona usunięta następnego lub kolejnego dnia rano.
Bezpośrednio po powrocie do łóżka kolano pacjenta zostaje schłodzone opatrunkiem chłodzącym.
Na 10-14 dni przed przyjęciem do szpitala należy wykonać podstawowe badania dodatkowe. Należą do nich:
Bezwzględnie wymagane jest ważne szczepienie p-WZW B.
Jeżeli u pacjenta współistnieje inna choroba, np. serca, płuc, wątroby, nerek lub układu nerwowego należy koniecznie skontaktować się wcześniej ze swoim lekarzem rodzinnym celem wykluczenia przeciwwskazań do operacji.
Przyjęcie do szpitala odbywa się w dniu zabiegu w godzinach rannych, pacjent musi być na czczo.
Czas pobytu w szpitalu: 1-2 dni.
Zabieg przeprowadza się w trybie chirurgii jednego dnia. Pacjent przyjmowany jest na oddział w godzinach porannych i wypisywany następnego dnia rano. W razie konieczności pobyt może zostać przedłużony nawet do kilku dni.
Typowe objawy pooperacyjne:
Jeżeli jednak:
w takich przypadkach należy niezwłocznie skontaktować ze swoim lekarzem rodzinnym lub gabinetem lekarza, który przeprowadził operację lub z najbliższym szpitalem.
Redakcja merytoryczna: dr n. med. Jacek Walawski