Discektomia w odcinku szyjnym kręgosłupa

Przepuklina krążka międzykręgowego w odcinku szyjnym kręgosłupa może wystąpić u osób w każdym wieku i najczęściej dotyczy osób, które pracują w pozycji siedzącej i wykonują drobne, wielokrotnie powtarzane prace manualne (na przykład korzystanie z klawiatury komputera).

Pacjenci skarżą się na bóle w odcinku szyjnym kręgosłupa, w karku i barkach, mogące promieniować do potylicy i głowy, do górnej połowy pleców pomiędzy łopatkami lub do kończyn górnych.

W zakresie kończyn górnych, pacjenci obserwują również mrowienia, drętwienia, zaburzenia czucia dotyku lub osłabienie siły mięśniowej (jeśli dotyczy samej dłoni – pojawiają się problemy z utrzymaniem przedmiotów w ręku).

Leczenie chirurgiczne przepukliny krążka międzykręgowego w odcinku szyjnym kręgosłupa polega na usunięciu całego krążka i implantacji stabilizatora, dzięki któremu zachowana jest prawidłowa biomechanika kręgosłupa.

Wskazania do zabiegu

Do operacji discektomii w odcinku szyjnym kręgosłupa kwalifikują się pacjenci, u których występują:

  • ostry ból trwający ponad 4 tygodnie,
  • deficyty neurologiczne (w zakresie ruchomości lub czucia powierzchniowego kończyn górnych),
  • brak poprawy po fizykoterapii,
  • zmiany w badaniu rezonansu magnetycznego (również w celu zabezpieczenia przed powstaniem nieodwracalnych zmian rdzenia kręgowego wskutek jego ucisku).

Opis zabiegu

Zabieg operacyjny przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym wykonywanym przez specjalistę anestezjologa.

Po wprowadzeniu do znieczulenia, pacjent układany jest w pozycji leżącej na plecach z głową odchyloną do tyłu, z obniżonymi barkami i z uniesionymi plecami. Operowany poziom kręgosłupa jest ustalany, a w czasie operacji sprawdzany przy pomocy aparatu rentgenowskiego zwanego ramieniem C.

Neurochirurg wykonuje niewielkie poprzeczne cięcie skórne na przedniej powierzchni szyi. Z pomocą systemu rozwieraczy dociera do przedniej powierzchni kręgosłupa i usuwa krążek międzykręgowy uciskający korzenie nerwowe i rdzeń kręgowy.

W miejsce usuniętego dysku implantuje stabilizator międzykręgowy o wyglądzie niewielkiej klatki wypełnionej materiałem kościotwórczym, który przyspiesza proces zrostu kostnego.

Jak się przygotować?

W ciągu 2 tygodni przed planowanym zabiegiem należy wykonać badania laboratoryjne (morfologia krwi, układ krzepnięcia, elektrolity, mocznik, kreatynina, glukoza, grupa krwi), EKG i zdjęcie RTG klatki piersiowej.

W przypadku współistnienia innych chorób przewlekłych (np. serca, płuc lub schorzeń endokrynologicznych) – należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym, celem wykluczenia przeciwwskazań do leczenia operacyjnego w znieczuleniu ogólnym.

W przypadku przewlekłego stosowania leków przeciwkrzepliwych (rozrzedzających krew) należy o tym fakcie poinformować lekarza w czasie kwalifikacji do leczenia operacyjnego.

Przed planowanym zabiegiem operacyjnym konieczna jest konsultacja ze specjalistą anestezjologiem.

Zalecana diagnostyka przed zabiegiem

Kwalifikacja do zabiegu operacyjnego opiera się na wykonanym badaniu rezonansu magnetycznego odcinka szyjnego kręgosłupa.

Przewidywany czas hospitalizacji

Czas pobytu w szpitalu: 1-2 dni.

Pacjent przyjmowany jest na oddział w dniu planowanego zabiegu w godzinach porannych na czczo. W pierwszej dobie po zabiegu chory jest pionizowany i rozpoczyna się pierwszy etap procesu rehabilitacji.

W godzinach popołudniowych pierwszej doby po zabiegu chory jest wypisywany do domu. Pacjent po zabiegu nie może sam prowadzić samochodu, nie powinien również korzystać ze środków transportu publicznego.

Zalecenia po zabiegu

  • Pomiędzy piątą a siódmą dobą po zabiegu operacyjnym należy usunąć szwy skórne.
  • Nie ma żadnych ograniczeń odnośnie przyjmowanych pozycji ciała, jednak stanie i chodzenie nie powinny być długotrwałe, organizmu nie powinno się doprowadzać do uczucia zmęczenia, a po każdej aktywności fizycznej należy odpocząć w pozycji leżącej.
  • Pierwszy etap rehabilitacji (2-4 tygodnie) to okres gojenia się rany oraz prawidłowego wrośnięcia zastosowanego implantu. Po tym okresie wskazana jest wizyta kontrolna u operatora, który zaleca dalszą rehabilitację, dobieraną indywidualnie w każdym przypadku.
  • W zależności od wykonywanej pracy zawodowej, powrót do pełnej funkcjonalności trwa od 1 do 2 miesięcy.

 


Redakcja merytoryczna: dr n. med. Filip Stoma