Artroskopia stawu skokowego

Artroskopia stawu skokowego odbywa się pod kontrolą kamery i bardzo małego obiektywu, który pozwala na obserwację wnętrza stawu. Zabieg odbywa się poprzez dwa ok. 5-8 mm nacięcia. Sprzyja to szybszemu powrotowi do zdrowia pacjenta oraz zmniejsza ryzyko zakażenia okołooperacyjnego.

Szerokie wprowadzenie techniki artroskopowej do medycyny oraz współpraca z zespołem specjalistów w rehabilitacji narządu ruchu umożliwia skrócenie okresu rehabilitacji pooperacyjnej do minimum.

Wskazania do artroskopii stawu skokowego

• Usunięcie ciał wolnych.
• Wycięcie zmian zwyrodnieniowych.
• Leczenie niestabilności.

Opis zabiegu

Do przeprowadzenia operacji konieczne jest znieczulenie. Anestezjolog bada pacjenta przed znieczuleniem i wyjaśnia proponowany rodzaj znieczulenia. Większość pacjentów przechodzi operację stawu skokowego w znieczuleniu ogólnym, dożylnym. Znieczulenie to wybierane jest z powodu mniejszej ilości powikłań, jakie mogą wystąpić i braku przykrych efektów ubocznych znieczulenia ogólnego, takich jak nudności, wymioty, bóle gardła i krtani oraz uczucie ogólnego rozbicia.

W pewnych przypadkach do zabiegu artroskopii stosuje się znieczulenie lędźwiowe.

Jak się przygotować?

Na 10-14 dni przed przyjęciem należy wykonać podstawowe badania dodatkowe. Należą do nich; grupa krwi, morfologia, elektrolity, poziom cukru, próby wątrobowe, układ krzepnięcia, EKG, zdjęcie klatki piersiowej z opisem, analiza moczu.

Bezwzględnie wymagane jest ważne szczepienie p-WZW B. Jeżeli u pacjenta współistnieje inna choroba, np. serca, płuc, wątroby, nerek lub układu nerwowego należy koniecznie skontaktować się wcześniej ze swoim lekarzem rodzinnym celem wykluczenia przeciwwskazań do operacji.

Przyjęcie do szpitala odbywa się w dniu zabiegu w godzinach rannych na czczo.

Zalecana diagnostyka przed zabiegiem

Do zabiegu artroskopowego kwalifikuje pacjenta lekarz, który będzie ten zabieg wykonywał. Poza badaniem klinicznym lekarz prowadzący wymaga wykonania diagnostycznego USG stawu lub badania MRI. Czasem konieczne jest wykonanie RTG stawu.

Po konsultacji i uzgodnieniu z pacjentem rodzaju i wskazań do operacji ustalany jest termin operacji.

Przewidywany czas hospitalizacji

Czas pobytu w szpitalu: 1 dzień.

Zabieg przeprowadza się w trybie chirurgii jednego dnia. Pacjent przyjmowany jest na oddział w godzinach porannych i wypisywany po południu lub następnego dnia rano. W razie konieczności pobyt może zostać przedłużony nawet do kilku dni.

Zalecenia po zabiegu – rekonwalescencja

• Po zabiegu pacjent otrzymuje przez kilka dni leki przeciwbólowe i przeciwzakrzepowe.
• Zaleca się ograniczenie aktywności fizycznej do niezbędnego minimum przez co najmniej tydzień.
• Jak łatwo się można spodziewać organizm reaguje na wykonaną operację. Reakcja jest większa, jeżeli krwiak pooperacyjny jest duży.
• Siadanie, stawanie i chodzenie możliwe jest w pierwszej dobie po operacji. W opanowaniu chodzenia pomaga rehabilitant. Pokazuje pierwsze ćwiczenia, uczy jak chodzić przy pomocy 2 lasek. Pacjent będzie z nich korzystał przez około 2-3 tygodnie po operacji.
• Lekarz lub rehabilitant informuje, z jaką siłą można stawać na operowanej nodze. Zwykle pełne obciążanie nogi możliwe jest po ok. 7 dniach.
• Po artroskopii nie ma konieczności stosowania stabilizatora stawu. Wyjątek stanowi sytuacja, kiedy uszkodzona łąkotka została zeszyta lub wykonano zabieg naprawczy na chrząstce lub więzadłach a staw wymaga czasowego unieruchomienia. W tym wypadku pacjent informowany jest o potrzebie stabilizacji stawu w czasie chodzenia.

Na co zwrócić szczególną uwagę po zabiegu?

Typowe objawy pooperacyjne:

• stany gorączkowe i umiarkowany ból, głównie wieczorem (do 38°C)
• obrzęk i płyn w stawie
• niewielkie sączenie krwi z rany pooperacyjnej
• trudności w utrzymywaniu pełnego wyprostu stawu
• umiarkowany do dużego, krwawy wylew podskórny na goleni i pod kolanem
• obrzęk okolicy kostek i goleni

Jeżeli jednak:

• temperatura ciała jest stale podwyższona (ponad 38,5°C)
• okolica rany zmieniła się i jest coraz bardziej obrzęknięta i zaczerwieniona
• ból w stawie zamiast stopniowo maleć, stale nasila się
• z rany wydobywa się duża ilość wydzieliny krwistej
• obrzęk kostek jest bolesny i powiększa się
• pojawiają się i utrzymują nudności i wymioty
• pojawił się silny ból głowy

w takich przypadkach należy niezwłocznie skontaktować ze swoim lekarzem rodzinnym lub gabinetem lekarza, który przeprowadził operację lub najbliższym szpitalem.

 

---

Redakcja merytoryczna: dr n. med. Jacek Walawski