Pojęcie ryzyka sercowo-naczyniowego oznacza prawdopodobieństwo wystąpienia u danej osoby choroby sercowo-naczyniowej w określonym czasie. Przy czym ogólne ryzyko sercowo-naczyniowe ocenia się na podstawie wybranych czynników ryzyka chorób serca i naczyniowych o największym znaczeniu rokowniczym.
Całkowite ryzyko sercowo-naczyniowe szacuje się na podstawie wszystkich czynników ryzyka występujących u danej osoby. Pojęcie całkowitego ryzyka ma jednak charakter czysto teoretyczny ze względu na nieznajomość wszystkich czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i braku odpowiednich metod pomiaru wszystkich czynników ryzyka.
Głównym celem oceny ryzyka sercowo-naczyniowego jest wyodrębnienie pacjentów zwiększonego ryzyka, którzy wymagają intensywnej modyfikacji stylu życia oraz konieczności wdrożenia leczenia farmakologicznego, to jest: obniżenia ciśnienia tętniczego, obniżenia poziomu cholesterolu i jego frakcji we krwi, leczenia przeciwzakrzepowego.
Do pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka należy pewna ich część, którą kwalifikuje się na podstawie pojedynczych rozpoznań. Są to osoby z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową:
Większość pacjentów nie należy do żadnej z w/w grup w związku z czym ocena ryzyka sercowo-naczyniowego u tej grupy powinna dotyczyć osób w szczególności:
Zarówno u pacjentów o wysokim ryzyku wystąpienia powikłań, jak i u chorych z objawami klinicznymi, cel prewencji jest taki sam. Jest nim zmniejszenie ryzyka poważnych incydentów sercowo-naczyniowych jak: zawał serca, udar mózgu, zator tętnicy płucnej, niedrożność tętnic szyjnych, zgon.
Redakcja merytoryczna artykułu: lek. med. Anna Chmurzyńska