Ospa wietrzna

Ospa wietrzna jest to ostra choroba zakaźna wywoływana przez wirusa. Źródłem zakażenia jest chory człowiek – zakażenie następuje drogą kropelkową wraz z wdychanym powietrzem lub przez bezpośredni kontakt z wykwitem.

Okres wylęgania wynosi 10-21 dni, najczęściej 14 dni. Chory zaraża 2-3 dni przed pojawieniem się wykwitów i zakaźność trwa do przyschnięcia wszystkich wykwitów.

Przechorowanie zwykle daje odporność, ale wirus pozostaje w formie uśpionej w zwojach nerwowych do końca życia i w przypadku obniżonej odporności może dojść do jego reaktywacji i rozwoju półpaśca.

Objawy ospy wietrznej

• Gorączka 37-40 stopni.
• Ból głowy.
• Złe samopoczucie.
• Wykwity skórne z dużym świądem, które ulegają ewolucji od plamki, w grudkę, pęcherzyk a następnie w krostę i strup.

Wykwity pojawiają się głównie w 2-3 rzutach, mogą być też w jamie ustnej, ale bardzo rzadko na dłoniach i podeszwach stóp.

Powikłania ospy wietrznej

• Zapalenie płuc.
• Zapalenie ucha środkowego.
• Zapalenie mózgu.
• Zapalenie stawów.
• Zapalenie wątroby.
• Zapalenie kłębuszków nerkowych.
• Bakteryjne zakażenie skóry.

W przypadku choroby u kobiet ciężarnych może dojść do powikłań u dziecka.

Szczepienia przeciw ospie

W Polsce dostępna jest szczepionka dla dzieci do 12. roku życia. Zaleca się podanie dwóch dawek w odstępie 6 tygodni. Można również szczepić dzieci z kontaktu z chorą osobą do 72 godzin – w ten sposób ochronić dziecko przed chorobą.

Leczenie ospy wietrznej

Leczenie jest głównie objawowe: przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, przeciwświądowe. Zalecane jest leżenie w łóżku, częsta zmiana ubrania, kąpiel. U osób z obniżona odpornością stosuje się lek przeciwwirusowy.

Wysypka bostońska

Wysypka bostońska ma podobne objawy do ospy wietrznej, ale wywoływana jest przez inny wirus.

Objawy wysypki bostońskiej to:

• gorączka
• ból gardła
• osłabienie
• złe samopoczucie
• brak apetytu
• pęcherzyki w jamie ustnej przechodzące w owrzodzenia
• wysypka na dłoniach i podeszwach stóp, wyglądem przypominająca ospę wietrzną, ale w ospie tylko wyjątkowo zajęte są te okolice.

Choroba ustępuje samoistnie i nie wymaga antybiotyku. Ze względu na zmiany w jamie ustnej zaleca się dużo pić, nie zmuszać do jedzenia, potrawy i napoje powinny być łagodne i pozbawione kwasu.