W związku z licznymi pytaniami i wątpliwościami rodziców dotyczących szczepień ochronnych dzieci, zachęcamy do zapoznania się z informacjami na temat szczepień – ich działania, działań niepożądanych i obowiązującego kalendarza szczepień.
Bardzo liczne pytania dotyczą obecności rtęci w szczepionkach. W chwili obecnej żadna dostępna na polskim rynku szczepionka skojarzona dla dzieci nie zawiera rtęci.
Informacja taka dotycząca szczepionki przeciw odrze, śwince i różyczce ukazała się wiele lat temu w prasie anglojęzycznej. Po dokładnym badaniu publikacji, łącznie z dochodzeniem policyjnym okazało się, że badanie zostało sfabrykowane na potrzeby fundacji zajmującej się dziećmi z autyzmem i dane w nim zawarte są nieprawdziwe.
W przypadku wielu chorób wieku dziecięcego typu świnka czy ospa wietrzna rzeczywiście wytwarza się naturalna odporność, ale często wiążą się one z niekorzystnymi następstwami np.: niepłodność u chłopców po przechorowaniu świnki, niedosłuch po odrze, czy rozwój półpaśca po przebytej ospie wietrznej. Natomiast przechorowanie wirusowego zapalenia wątroby niestety wiąże się z trwałą obecnością wirusa w wątrobie, co może w przyszłości doprowadzić do rozwoju marskości wątroby.
Wiele chorób jest niezmiernie groźnych dla dziecka w momencie zachorowania i może zakończyć się sepsą, jak to ma miejsce w przypadku pneumokoków czy meningokoków. Jeszcze do połowy XX wieku krztusiec, czyli koklusz był przyczyną zgonów bardzo wielu dzieci.
Wieloletni brak pewnych chorób i ich trwałych następstw, jak np. miało to miejsce po przechorowaniu choroby Heinego Medina sprawia, że wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy z ich groźby.
Inną argumentacją ruchów anty szczepionkowych jest to, że dzieci nieszczepione też nie chorują. Wynika to z faktu tzw. kokonu ochronnego. Jeśli zaszczepione jest 80% populacji, osoby niezaszczepione są chronione. Jeśli wyszczepialność spadnie poniżej tego poziomu, istnieje realne zagrożenie powrotu wielu groźnych chorób.
Powikłania, które się zdarzają są zwykle łagodne i krótkotrwałe. W porównaniu do powikłań chorób występują zdecydowanie rzadziej i są dużo łagodniejsze.
Powikłania szczepień mogą być miejscowe typu zaczerwienienie czy obrzęk w miejscu podania lub ogóle, najczęściej wzrost temperatury, czasem nieutulony płacz dziecka trwający kilka godzin. Poważniejsze powikłania, w tym dotyczące centralnego układu nerwowego, są bardzo rzadkie rzędu ułamka procenta.
Kalendarz szczepień obejmuje szczepienia obowiązkowe, czyli bezpłatne dla pacjenta i zalecane, czyli te, za które płaci pacjent.
Największa ilość szczepień wykonywana jest w pierwszym roku życia. Tuż po urodzeniu dziecko szczepione jest przeciw gruźlicy i wirusowemu zapaleniu wątroby (wzw B).
Następnie po 6. tygodniu życia (7-8 tydzień) w cyklu co 6 tygodni trzykrotnie odbywa się szczepienie przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi i hemofilus influenze (HiB), od 3 miesiąca szczepienie przeciw polio.
W 7. miesiącu życia przypominające szczepienie przeciw wzw B. W drugim roku życia w 13. miesiącu szczepienie przeciw odrze, śwince i różyczce (MMR), a w 18. miesiącu przypominające szczepienie, podobnie jak w pierwszych miesiącach życia.
W następnych latach życia są to dawki przypominające szczepień wcześniej wykonywanych.
Nowością w kalendarzu szczepień są bezpłatne szczepienia przeciw pneumokom i ospie wietrznej dla pewnej grupy dzieci obciążonych chorobami przewlekłymi jak to jest wymienione poniżej:
Szczepienie przeciw streptococus pneumoniae (pneumokokom) obejmuje dzieci od 2 miesiąca do ukończenia 5 roku życia.
Bezpłatne szczepienie przeciw ospie wietrznej obejmuje dzieci do ukończenia 12. roku życia:
Są to szczepienia, które podane w jednym zastrzyku chronią przed kilkoma chorobami. Na naszym rynku dostępne są szczepionki pięcioskładnikowe (błonica, tężec, krztusiec, poliomyelitis, HiB) i sześcioskładnikowe (oprócz wyżej wymienionych zawierają wzw B).
Terminy szczepień są takie same jak w przypadku szczepień bezpłatnych, zmniejsza się natomiast liczba ukłuć z trzech do dwóch lub jednego w zależności od typu szczepionki. W związku z tym są lepiej tolerowane, powodują mniej działań niepożądanych, mniej stresu i bólu dla dziecka, zawierają acelularny (bezkomórkowy) składnik krztuśca, zawierają mniej antygenów, poza tym dziecko otrzymuje w sumie mniej substancji pomocniczych (konserwantów).
Szczepionki skojarzone są standardowo stosowane u niemowląt w wielu krajach Europy.
Brak groźnych chorób typu ospa wietrzna czy choroba Heinego Medina spowodowała zmniejszenie czujności odnośnie możliwości powrotu pewnych epidemii.
Redakcja merytoryczna artykułu: lek. med. Urszula Marciniak