Specyfika medycyny wieku podeszłego
Domeną dyscypliny jaką jest geriatria, są schorzenia wieku podeszłego czyli w większości powyżej 65. roku życia.
Wraz ze zmianami demograficznymi, których efektem jest dynamiczny wzrost liczby populacji osób starszych, we wszystkich krajach świata coraz więcej uwagi poświęca się geriatrii, co jest uwarunkowane specyficznym charakterem opieki nad pacjentem w wieku podeszłym.
Geriatria stara się opóźniać lub spowalniać procesy starzenia się, dzięki czemu pacjenci mogą dłużej funkcjonować samodzielnie, a tym samym polepszyć sobie komfort życia zarówno w sferze fizycznej, psychicznej i społecznej.
Choroby wieku podeszłego cechuje – w związku ze starzeniem się organizmu – odrębność kliniczna.
Cechami tymi są:
- niespecyficzna manifestacja objawów chorobowych czyli nietypowy obraz kliniczny
- choroby inne niż w młodszych grupach wiekowych, np. bezbólowy zawał serca
- zapalnie płuc bez temperatury
- bezbólowe ostre zmiany zapalne w jamie brzusznej.
Skutkiem tego są trudności diagnostyczne opóźniające skuteczne leczenie. Wielochorobowość, czyli występowanie wielu chorób jednocześnie, najczęściej o charakterze przewlekłym, dotyczy to najczęściej chorób związanych z postępującą miażdżycą czyli ośrodkowego układu nerwowego, układu sercowo-naczyniowego, kostno-stawowego, schorzeń nowotworowych.
Pojawiają się objawy somatyczne ze strony różnych narządów takie jak:
- nietrzymanie moczu
- ograniczenie sprawności ruchowej
- nadciśnienie tętnicze
- choroba niedokrwienna serca
- choroba zwyrodnieniowa stawów
- zaparcia.
W sferze psychiki zaburzenia emocjonalne i poznawcze najczęściej pojawiają się: stany depresyjne, zaburzenia snu, zaburzenia pamięci, różne typy otępienia często typu Alzheimera, stany lękowe, pobudzenia, utrata orientacji.
Polipragmazja czyli stosowanie dużej ilości leków, często o przeciwstawnym działaniu. Najczęściej to leki przeciwbólowe: od nadciśnienia tętniczego, moczopędne, nasercowe po uspakajające.
Istotnymi czynnikami mającymi wpływ na poprawę jakości życia w wieku podeszłym jest utrzymanie jak najdłużej sprawności fizycznej czyli za wszelką cenę stawiać na aktywność fizyczną, umysłową, nie izolować się od życia społecznego, prawidłowo odżywiać.
Najbardziej odpowiednią dietą dla wieku starszego jest dieta śródziemnomorska o niskiej zawartości tłuszczów ryby, mięso z indyka, duże ilości warzyw i owoców, pieczywo pełnoziarniste z niską zawartością sodu, preparaty sojowe (białko soczewicy). Należy pamiętać o regularnym spożywaniu posiłków, wypijaniu większej ilości płynów, unikaniu przejadania się.