Urodził się w Lublinie w roku 1969. Studia medyczne również ukończył w Lublinie na wydziale lekarskim. Od 2002 roku ma tytuł specjalisty w chirurgii ogólnej, który uzyskał pracując w Szpitalu Kolejowym w Lublinie. Od roku 2014 pracuje z w Szpitalu w Łęcznej w Oddziale Chirurgii, którego domeną jest głównie chirurgia małoinwazyjna. W oddziale tym przeprowadza głównie operacje laparoskopowe przepuklin, laparoskopowe operacje w chirurgicznym leczeniu otyłości oraz laparoskopowe operacje jelit głównie w chorobach nowotworowych.

Chirurgia laparoskopowa jest dziedziną, w której rozwija się i doskonali. Jego ulubionymi zabiegami operacyjnymi są laparoskopowe operacje przepuklin – jest to w naszym kraju dziedzina wciąż nowa i dynamicznie rozwijająca się. Oczywiście leczenie przepukliny polega nie tylko na operacji. Sam diagnozuje i przygotowuję pacjentów do operacji przepuklin, prowadzi także leczenie i nadzór pooperacyjny, co ma kapitalne znaczenie dla weryfikacji wyników jego leczenia. Doskonaląc się w tej dziedzinie uczestniczy w wielu szkoleniach, warsztatach i konferencjach, a w przygotowaniu i prowadzeniu pacjentów bardzo pomagają doktorowi liczne szkolenia z zakresu leczenia żywieniowego i metabolicznego – posiada jako jeden z pierwszych na lubelszczyźnie certyfikaty żywieniowe ESPEN. Ważny jest dla niego kontakt z Pacjentem – jego zrozumienie istoty i techniki operacji (rysuje schemat operacji) i całego procesu okołoperacyjnego.

Operując przepukliny posługuje się zarówno sposobami laparoskopowymi jak i otwartymi. W operacjach przepuklin pachwiny preferuje metodę TEP - totally extraperitoneal (dostęp endoskopowy całkowicie pozaotrzewnowy z wszyciem siatki w modyfikacji szkockiej - Dr Michal Chudy) oraz metodę TAPP - transabdominal preperitoneal (dostęp przezbrzuszny przedotrzewnowy). W operacjach przepuklin pępkowych oraz dużych przepuklin posługuje się metodą otwartą z wszyciem implantu (siatki) lub bez, oraz metodą laparoskopową IPOM plus. Wybór techniki operacyjnej jest omawiany z Pacjentem i zależy od sytuacji klinicznej i jego akceptacji.