Rekonstrukcja stawu barkowego

Jest to technika operacyjna o minimalnej inwazyjności, bardzo podobna do artroskopowej rekonstrukcji stawu kolanowego. Leczenie odbywa się pod kontrolą kamery i bardzo małego obiektywu, który pozwala na obserwację wnętrza stawu. Zamiast dużej kilkunastocentymetrowej rany odbywa się ono poprzez dwa ok. 5-8mm nacięcia. Sprzyja to szybszemu powrotowi do zdrowia pacjenta oraz zmniejsza ryzyko zakażenia okołooperacyjnego. Podczas artroskopii do stawu wprowadzany jest płyn, który rozciąga torebkę stawu i pomaga w uzyskaniu odpowiedniego obrazu jego wnętrza. Bezpośredni wgląd umożliwia poszukiwanie i znalezienie uszkodzonych tkanek a następnie ich leczenie. Poprzez nacięcia skóry wprowadzane są zminimalizowane narzędzia chirurgiczne, którymi oczyszcza się, usuwa lub szyje tkanki wewnątrz stawu bez jego otwierania. Metoda ta jest mniej inwazyjna od zabiegu artrotomii, podczas której otwierany jest cały staw. Artrotomia, czyli szerokie otwarcie jamy stawu znajduje nadal zastosowanie w chorobach, których leczenie nie jest możliwe poprzez artroskopię Różnica pomiędzy zabiegiem artroskopii a zabiegiem rekonstrukcji stawu polega na wprowadzeniu do stawu zminimalizowanych implantów. Ich zadanie polega na stabilnym, szybkim łączeniu tkanek stawu, które po połączeniu zrastają się. Szerokie wprowadzenie techniki artroskopowej do medycyny oraz współpraca z zespołem specjalistów w rehabilitacji narządu ruchu umożliwia skrócenie okresu rehabilitacji pooperacyjnej do minimum. Wskazania do rekonstrukcji stawu barkowego

• artroskopowe rekonstrukcje w niestabilnościach barku,
• artroskopowe rekonstrukcje ścięgien mięśni rotatorów,
• naprawa uszkodzeń obrąbka typu SLAP
• uszkodzenia więzozrostu barkowo-obojczykowego

Opis zabiegu Do przeprowadzenia operacji konieczne jest znieczulenie ogólne. Anestezjolog bada pacjenta przed znieczuleniem i wyjaśnia proponowany rodzaj znieczulenia. Po operacji bark zaopatrzony jest w jałowy opatrunek i w stawie pozostaje cienka rurka (dren) odprowadzająca nadmiar krwi. Zostanie ona usunięta następnego lub kolejnego dnia rano. Bezpośrednio po powrocie do łóżka okolica barku zostaje schłodzone opatrunkiem chłodzącym. Po zabiegu konieczne jest stosowanie stabilizatora stawu. Jeżeli pacjent go nie posiada możliwe jest jego zakupienie w Szpitalu.

Ostateczna cena zabiegu jest uwarunkowana rodzajem i ilością implantów/zszywek niezbędnych do skutecznego przeprowadzenia zabiegu.

Jak się przygotować? Na 10-14 dni przed przyjęciem należy wykonać podstawowe badania dodatkowe. Należą do nich; grupa krwi, morfologia, elektrolity, poziom cukru, próby wątrobowe, układ krzepnięcia, EKG, zdjęcie klatki piersiowej z opisem, analiza moczu. Bezwzględnie wymagane jest „ważne” szczepienie p-WZW B. Jeżeli u pacjenta współistnieje inna choroba, np. serca, płuc, wątroby, nerek lub układu nerwowego należy koniecznie skontaktować się wcześniej ze swoim lekarzem rodzinnym celem wykluczenia przeciwwskazań do operacji. Przyjęcie do Szpitala odbywa się w dniu zabiegu w godzinach rannych na czczo (!!!). Zalecana diagnostyka przed zabiegiem Do zabiegu artroskopowego kwalifikuje pacjenta lekarz, który będzie ten zabieg wykonywał. Poza badaniem klinicznym lekarz prowadzący wymaga wykonania diagnostycznego USG stawu lub badania MRI. Często konieczne jest wykonanie RTG lub tomografia komputerowa stawu. Po konsultacji i uzgodnieniu z pacjentem rodzaju i wskazań do operacji ustalany jest termin operacji. Przewidywany czas hospitalizacji Czas pobytu w szpitalu: 1-2 dni. Zabieg przeprowadza się w trybie chirurgii jednego dnia. Pacjent przyjmowany jest na oddział w godzinach porannych i wypisywany następnego dnia rano. W razie konieczności pobyt może zostać przedłużony nawet do kilku dni. Zalecenia po zabiegu – rekonwalescencja Po zabiegu pacjent otrzymuje przez kilka dni leki przeciwbólowe. Nie ma potrzeby stosowania leków przeciwzakrzepowych. Zaleca się ograniczenie aktywności fizycznej do niezbędnego minimum przez conajmniej tydzień. Jak łatwo się spodziewać organizm reaguje na wykonaną operację. Reakcja jest większa jeżeli krwiak pooperacyjny jest duży. Siadanie, stawanie i chodzenie możliwe jest w pierwszej dobie po operacji. Po artroskopii bark unieruchamiany jest w stabilizatorze. Czas unieruchomienia jest różny w zależności od rodzaju przeprowadzonego zabiegu. Należy podkreślić, że pacjenci po zabiegach artroskopowych bezwzględnie wymagają dalszej pomocy rehabilitacyjnej po zakończeniu leczenia operacyjnego. Po zabiegu należy zwrócić szczególną uwagę na: Typowe objawy pooperacyjne:

• stany gorączkowe i umiarkowany ból, głównie wieczorem (do 38°C)
• obrzęk i płyn w stawie
• niewielkie sączenie krwi z rany pooperacyjnej
• umiarkowany do dużego, krwawy wylew podskórny na ramieniu i okolicy łokcia
• niewielki obrzęk ręki

Jeżeli jednak:

• temperatura ciała jest stale podwyższona (ponad 38,5°C)
• okolica rany zmieniła się i jest coraz bardziej obrzęknięta i zaczerwieniona
• ból w stawie zamiast stopniowo maleć, stale nasila się
• z rany wydobywa się duża ilość wydzieliny krwistej
• obrzęk jest bolesny i powiększa się
• pojawiają się i utrzymują nudności i wymioty
• pojawił się silny ból głowy

W takich przypadkach należy niezwłocznie skontaktować ze swoim lekarzem rodzinnym lub gabinetem lekarza, który przeprowadził operację lub najbliższym szpitalem.