Zespół cieśni nadgarstka to zespół objawów powstający w wyniku przewlekłego ucisku nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka.
W przypadku braku skuteczności leczenia zachowawczego, pacjent kwalifikowany jest do leczenia operacyjnego polegającego na odbarczeniu nerwu pośrodkowego w ciasnym kanale nadgarstka poprzez przecięcie troczka zginaczy.
Do przyczyn zespołu cieśni nadgarstka zalicza się zwężenie ograniczonej przestrzeni kanału nadgarstka na tle zwyrodnieniowym lub pourazowym. Ucisk na włókna nerwu pośrodkowego powoduje zaburzenia ich ukrwienia i odżywienia, prowadząc do powstania obrzęku i nasilenia dolegliwości.
Do typowych objawów należą:
Patologiczne objawy występują najczęściej w nocy lub nad ranem, z czasem budząc pacjenta w nocy. Objawy zazwyczaj nasilają się po uniesieniu kończyny i ustępują po jej opuszczeniu.
Zabieg operacyjny wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, po podaniu dożylnej dawki profilaktycznej antybiotyku i środka przeciwbólowego.
Pacjent leży na plecach, z kończyną górną odwiedzoną i ułożoną na stoliku. Neurochirurg obstrzykuje okolicę kanału nadgarstka lekiem znieczulającym miejscowo, co powoduje – poza ukłuciem cienkiej igły – uczucie rozpierania tkanek.
Po przygotowaniu i zdezynfekowaniu pola operacyjnego, rozpoczyna się zabieg, który trwa około 20-30 minut. Rana pooperacyjna mierzy około 2 cm i zaopatrzona jest szwami skórnymi (niewchłanialnymi) na okres 5-7 dni.
Zabieg w znieczuleniu miejscowym nie wymaga specjalnego przygotowania.
Kwalifikacja do zabiegu operacyjnego zawsze uwzględnia potwierdzenie schorzenia badaniem elektromiografii (EMG) i przewodnictwa nerwowego. Przed zabiegiem należy wykonać laboratoryjne badania krwi: morfologię, elektrolity, układ krzepnięcia i grupę krwi.
W przypadku przewlekłego stosowania leków przeciwkrzepliwych (rozrzedzających krew), należy o tym fakcie poinformować lekarza w czasie kwalifikacji do leczenia operacyjnego.
Czas pobytu w szpitalu: kilka godzin.
Pacjent przyjmowany jest na oddział na godzinę przed planowanym zabiegiem i wypisywany dwie godziny po zabiegu. Pacjent po zabiegu nie będzie mógł sam prowadzić samochodu, nie powinien również korzystać ze środków transportu publicznego.
Utrzymywanie ręki w górze zmniejsza obrzęk pooperacyjny i przyspiesza gojenie. Kiedy przestanie działać środek znieczulający miejscowo, może pojawić się ból.
Operowaną ręką można wykonywać wszystkie czynności, pamiętając o ograniczeniu aktywności i częstych odpoczynkach (z ręką w górze). Wskazane jest unikanie nadmiernego moczenia operowanej ręki: należy zrezygnować z kąpieli (brać prysznic), prania i zmywania naczyń.
Wszystkie czynności związane z kontaktem z wodą należy wykonywać w opatrunku. Po zmoczeniu opatrunku należy mokry opatrunek zdjąć i wyrzucić, wysuszyć ranę na wolnym powietrzu (nie pocierać jej ręcznikiem ani niczym nie smarować), a następnie zabezpieczyć suchym i jałowym opatrunkiem.
Redakcja merytoryczna: dr n. med. Filip Stoma