Naturalnie przebiegający proces starzenia się kręgosłupa, który przebiega u każdego z nas, może nadmiernie przyspieszyć wskutek kumulujących się mikrourazów, nadmiernego wysiłku fizycznego, wypadku komunikacyjnego lub nieprawidłowej pozycji ciała podczas pracy biurowej. Ważną rolę odgrywają też czynniki genetyczne i skłonność do zapadania na choroby o podłożu reumatycznym oraz zapalnym.
Objawy uwypuklenia krążka w odcinku szyjnym często naśladują inne choroby i mogą być mylone z uszkodzeniem nerwu łokciowego, pośrodkowego lub sztywnością karku spowodowaną stanem zapalnym mięśni przykręgosłupowych (tzw. przewianie).
Typowe objawy choroby obejmują ból karku, potylicy i ramion promieniujący do obu lub jednej z kończyn. Ból ma charakter nawracający, nasila się przy ucisku na szczyt głowy lub przygięciu głowy do ramienia, czasem zmniejsza się przy odwiedzeniu ramienia przy jednoczesnym oparciu dłoni na głowie. W praktyce klinicznej neurochirurg spotyka się z opisami drętwienia, mrowienia, wrażenia przepływu prądu elektrycznego, często połączonymi z objawami zaburzenia czucia dotyku lub temperatury.
Chorzy skarżą się na trudności w wieszaniu firanek, zapinaniu guzików lub wykonywaniu innych precyzyjnych czynności manualnych. Często ostatecznym impulsem do wizyty w gabinecie neurochirurga jest osłabienie siły mięśniowej kończyn górnych, wystąpienie zaburzeń równowagi lub sztywność kończyn dolnych powodująca trudności w chodzeniu.
U podłoża dyskopatii szyjnej leżą procesy wynikające ze stopniowej utraty wody przez krążek międzykręgowy, popularnie nazywany dyskiem. Z wiekiem dochodzi do jego zwyrodnienia, z jednoczesnym osłabieniem pierścienia włóknistego dbającego o jego integralność. Po jego przerwaniu pojawia się uwypuklenie powodujące ucisk na rdzeń lub korzenie nerwowe. Mamy wtedy do czynienia z tzw. miękkim dyskiem.
Objawy wywołane wypadnięciem takiego dysku mają szansę ustąpić samoczynnie lub pod wpływem rehabilitacji oraz farmakoterapii. Jeśli takiemu wypadnięciu nie towarzyszą ostre objawy neurologiczne w postaci niedowładów kończyn lub objawów uszkodzenia rdzenia, wówczas można kontynuować leczenie zachowawcze.
W przypadku tzw. twardego dysku, któremu towarzyszą kostne zmiany zwyrodnieniowe krawędzi trzonów kręgowych prowadzące do zwężenia światła kanału kręgowego, szanse na powodzenie terapii zachowawczej są mniejsze.
W razie nawracających epizodów rwy barkowej oraz w przypadku wystąpieniu deficytów neurologicznych konieczne może być leczenie chirurgiczne.
Zabieg operacyjny przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym i polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia na szyi, przez które neurochirurg uzyskuje dostęp do przedniej powierzchni kręgosłupa. Przy pomocy specjalnych narzędzi usuwa zwyrodniały dysk, likwidując ucisk na powierzchnię worka oponowego i korzenie nerwowe. Następnie do szpary po dysku wprowadza implant wypełniający przestrzeń, a w przypadku części implantów naśladujący działanie zdrowego dysku.
Po operacji chory wstaje rano kolejnego dnia, okres hospitalizacji po zabiegu wynosi zwykle 1-2 dni. Pełne wrośnięcie implantu trwa ok. 8 tygodni.
Skuteczność leczenia operacyjnego została dowiedziona licznymi badaniami klinicznymi. Leczenie chirurgiczne jako jedyne jest w stanie przywrócić prawidłowy wymiar kanału kręgowego i usunąć zmiany kostne powodujące ucisk.
Jak każda operacja discektomia szyjna niesie ze sobą ryzyko powikłań, które na szczęście występują rzadko. Chorzy w okresie pooperacyjnym mogą zgłaszać ból szyi, trudności w połykaniu, chrypę. Efekty w postaci ustąpienia dolegliwości bólowych często pojawiają się wkrótce po zabiegu.
Ostateczną decyzję co do optymalnego sposobu leczenia neurochirurg podejmuje wspólnie z pacjentem podczas konsultacji. Omawiany jest wówczas szczegółowo przebieg zabiegu operacyjnego oraz korzyści, jakie może przynieść. Zabieg discektomii szyjnej znajduje się w ofercie neurochirurgów Szpitala Żagiel Med.
autor: dr n. med. Michał Rutkowski
LEKARZ WYKONUJĄCY ZABIEG:
dr n. med. Michał Rutkowski
>> Poznaj możliwości operacyjnego leczenia dyskopatii