Anestezjolog – niewidzialny opiekun chorego

Dla większości z nas anestezjolodzy są anonimowymi lekarzami, których wyłącznym zadaniem jest podanie pacjentowi znieczulenia przed zabiegiem. Nic bardziej mylnego. Anestezjolog to ktoś znacznie bardziej istotny.

Powszechnie lekarz anestezjolog kojarzony jest z salą operacyjną i znieczuleniem. To dobre skojarzenie, lecz niepełne. Fakt, anestezjolog przede wszystkim potrzebny jest podczas operacji. Żaden zabieg medyczny, powodujący ból, nie może odbyć się bez jego obecności. To właśnie anestezjolog znieczula pacjenta do zabiegu, dba o jego bezpieczeństwo w trakcie i pozwala zabiegowcom koncentrować się na polu operacyjnym. Jest to jednak tylko wierzchołek góry obowiązków.

Rzetelna informacja i wsparcie

Pierwszy kontakt pacjenta z anestezjologiem następuje przed planowanym zabiegiem, podczas wywiadu z pacjentem. Anestezjolog musi znaleźć czas na wyczerpującą rozmowę z chorym, który przekazuje informacje nt. przebytych chorób, chorób przewlekłych, dotychczasowego leczenia, uczuleń, przyjmowanych leków itp.

Następnie anestezjolog omawia z pacjentem rodzaj znieczulenia, przygotowanie do zabiegu i kolejne etapy postępowania. Informowanie to równie ważna część pracy anestezjologa, co sama opieka nad pacjentem podczas operacji. Dba o komfort psychiczny chorego i jego rodziny. Rozmawia o jego obawach, dostarcza wszelkich informacji, które te obawy mają niwelować, tak by czuł się bezpiecznie. 

Na względzie ma poszanowanie godności pacjenta na każdym etapie jego leczenia, niezależnie od stanu jego zdrowia. Nawet w trudnych chwilach choroby i leczenia pomaga mu budować zdrowe poczucie własnej wartości.

Empatia i zrozumienie

Anestezjolog towarzyszy choremu na każdym etapie leczenia szpitalnego. Także po samej operacji jest jednym z tych lekarzy, których najczęściej spotkamy w sali pooperacyjnej. Praca anestezjologa polega tu na pomocy pacjentowi w dochodzeniu do siebie po zabiegu. Głównym celem jest zwalczanie bólu pooperacyjnego. W tym przypadku niezwykle istotna jest empatia i zrozumienie pacjenta mierzącego się z bólem po zabiegu.

Uśmierzanie bólu i dodawanie otuchy

Praca anestezjologa często wykracza poza oddziały zabiegowe. Metody niwelowania bólu znane anestezjologom wykorzystywane są nie tylko w okresie okołooperacyjnym, ale również u chorych cierpiących z powodu bólu przewlekłego.

Zwykle są to pacjenci z chorobami nowotworowymi. Anestezjolog nieustannie dokłada wszelkich starań, by jak najbardziej zmniejszyć dolegliwości bólowe  u takich osób. Pomaga im przetrwać najgorsze etapy choroby, wspiera i rozmawia, dodaje otuchy.  

Wsparcie w krytycznych momentach

Pod szczególną opieką anestezjologa są pacjenci w stanie krytycznym.  Gros swojego czasu spędza w Oddziałach Intensywnej Terapii, które znacząco różnią się od pozostałych oddziałów szpitalnych. Trafiają tam chorzy wymagający skomplikowanych, inwazyjnych technik leczenia i monitorowania funkcji życiowych.

Od anestezjologa wymaga się profesjonalizmu, wszechstronnej wiedzy i umiejętności z zakresu ratowania życia pacjentów. W każdym z tych przypadków anestezjolog jest niczym dobry duch otaczający chorego troską i opieką. Z jednej strony to duża odpowiedzialność i fachowość, z drugiej zaś ogromna empatia i chęć niesienia wsparcia i pomocy.

Istotną rolę odgrywa też w procesie transplantacji narządów. W tym przypadku jego zadaniem jest m.in. identyfikacja danego pacjenta jako dawcy.

Pomoc przy narodzinach dziecka

Anestezjolog zawsze wchodzi w skład zespołu resuscytacyjnego szpitala i wzywany jest do stanów nagłego zagrożenia życia we wszystkich oddziałach i Izbie Przyjęć. Stara się przywrócić życie i je utrzymać. Pomaga też  pojawić się nowemu życiu na świecie. To właśnie anestezjolodzy posiadają wiedzę na temat najskuteczniejszych metod łagodzenia dolegliwości bólowych związanych z porodem, poprzez stosowanie m.in. znieczuleń zewnątrzoponowych.

Anestezjologia to niezwykła odpowiedzialność wobec ludzkiego życia – tym istotniejsza, że często obarczona ogromnym stresem i wymogiem podejmowania szybkich decyzji, mogących zaważyć o dalszym losie chorego. Niemniej, życie i zdrowie pacjenta, jego komfort psychiczny i poszanowanie jego godności powinny być dla lekarzy priorytetem.